Eigenaar-bewoners in een eengezinswoning met een eigen oprit kiezen vaak voor een zelf gekocht laadpunt. De eigenaar heeft een eigen plek die hij nog jaren zal willen gebruiken, hij weet zeker dat daar lange tijd een elektrische auto staat, hij heeft de mogelijkheid om aan te sluiten op de eigen meter en heeft de mogelijkheid +- 3.000 euro te investeren.
Nu is de vraag: wil een huurder van een parkeerplaats ook 3.000 euro investeren? Uit onderzoek van verhuurder Altera blijkt dat huurders de voorkeur hebben voor een laadmogelijkheid in de garage, zonder dat ze eigenaar willen worden van een laadpunt. Immers, wie weet hoe lang ze er nog wonen? Ook voor de verhuurder is het niet aantrekkelijk om na een paar jaar te blijven zitten met een laadpunt.
Op basis van enkele aannames kunnen we becijferen dat de gemiddelde huurder maximaal zo’n 4.5 uur per week aan de lader zal moeten hangen (zie onder). Het is dus heel goed mogelijk dat meerdere huurders een laadvoorziening delen. Dit kan op verschillende manieren worden geregeld:
- als er parkeerruimte vrij is, dan kan een laadplein worden gemaakt. Het credo is dan “laden & wegwezen”, je staat er alleen als je moet laden.
- bij vaste parkeerplaatsen die in elkaars nabijheid liggen, kan de verhuurder zorgen voor een laadpunt dat door meerdere huurders gebruikt kan worden. De verhuurder kan dan de plekken waar een laadpunt ligt, toewijzen aan elektrisch rijders (vaak is de parkeerplaats los verhuurd van het appartement, de parkeerplaats valt dan niet onder de huurbescherming. Dus de verhuurder kan plekken opzeggen en een andere plek in de garage aanbieden).
- Eventueel kan gekozen worden voor een laadpunt met een lange kabel, waardoor 4 tot 8 parkeerplaatsen gehaald kunnen worden. Ook kan gekozen worden voor een laadpunt met 2, 3 of 4 sockets, wat per socket gerekend veel goedkoper is dan laadpunten met 1 socket. Kiest men bijvoorbeeld voor 2 sockets op 6 plaatsen.
Het delen van laadpunten vraagt wel basaal sociaal gedrag tussen elektrisch rijders onderling, en daar zit vaak angst bij verhuurders. Als je klaar bent met laden, dan moet je de kabel eruit trekken zodat de volgende hem in kan steken. Dit sociaal gedrag kan ondersteund worden met financiële tools (boete voor laadpaalkleven), sociale tools (appgroepje) of technische tools (je kunt bij een aantal laadpunten instellen dat de stekker kan worden vrijgegeven als de laadsessie klaar is).
Contractueel gezien kan de verhuurder aangeven dat het gebruiksrecht van een laadpunt (vaak tegen een maandelijkse meerkost van de parkeerplaats) een gedeeld recht is, en dat de huurder het kan opzeggen indien hij te weinig laadcomfort ervaart. Oftewel: het bemiddelen tussen laadpaalruzies van bewoners hoeft de verhuurder niet naar zich toe te trekken.
Berekening hoeveel laadtijd:
- De gemiddelde forens rijdt 35 km per dag.
- Dat betekent een laadbehoefte van 7 kWh per dag (bij 0,20 kWh per kilometer, het verbruik van een gemiddelde auto).
- Stel dat het een kleine auto betreft met een accu van 40 kWh, dan is deze na (40 /7) = 6 dagen leeg.
- Stel een laadsnelheid van 11 kW, dan is de laadstroom van een week (7*7 kWh=49), in 4,5 uur op te laden.
- NB in dit scenario is er vanuit gegaan dat de forens 100% van de laadstroom “thuis” laadt. Hij laadt dus niet ook op het werk, onderweg, …
Nadere informatie en berekeningen in bijlage 1.
